Landscape in the Mist - 1988

Landscape in the Mist - 1988

Topio stin omichli

در آغوش درختی مهربان آرام خواهیم گرفت ...

هر دفعه که سراغ کاری از تئو آنجلوپولوس میرم کمی از حس و حال کارهای این کارگردان دور افتادم و اون لحظه یک تصور ناشیانه وارد ذهنم میشه که قراره با یک کار کش دار و شاید کسل کننده روبرو بشم؛ کاری که قبل از دیدنش نیازه یک نفس عمیق بکشم و بعد درونش شیرجه بزنم. ولی خوشبختانه این «هر دفعه» فقط به این احساس اولیه ختم نمیشه و درست بعد از دیدن فیلمه که با خودم فکر می کنم «هر دفعه که فیلمی از این کارگردان رو به پایان می رسونم، به زیبایی آثار این هنرمند بیشتر پی می برم و می فهمم چه اشتباه بزرگیه که کارهای این کارگردان رو حتی ذره ای طولانی و شاید خسته کننده لقب داد.» نه، اینطور نیست ... حقیقتاً نحوه ای که ما به عنوان مخاطب به درون این فیلم و این سبک فیلم ها کشیده میشیم با سبک بلعیدن کارهای سینمایی روزمره مون تفاوت داره؛ به چالش کشیده شدن احساسات ما به عنوان یک انسان در آثار آنجلوپولوس به برهنه ترین شکل ممکن انجام می گیره و  اینجا با یک احساس عمیق تر و حتی فاخرتر طرف هستیم که نه از سر تکبر و خودبزرگ بینی شکل می گیره، بلکه از روح نوازتر بودن و با پوست و استخون لمس کردن جای جای این اثر هنری بوجود میاد. 

فیلم پر از نمایش سختی های کودکیه. نه هر کودکیِ روزمره ای، بلکه کودکیِ به قهقهرا کشیده شده ای که با چرکین شدن معصومیتی ناب دست و پنجه نرم می کنه؛ لحظات همراهی با این دو کودک گاهی برای مخاطب هم به سختی می گذره و بارها آرزویی به ذهن خطور می کنه که از خوشحالی طلبیدن برای این دو شخصیت سخن میگه ولی افسوس که همه چیز قرار نیست با خواسته های شیرین یک مخاطب به پیش بره. پستی ها و بلندی های یک مسیر طاقت فرسا برای کودکانی که هنوز سرسختیِ لازم برای به کول کشیدن ترس هایی از دنیای حقیقی رو ندارند نه چندان منظره ای خواستنی ست اما در هر صورت همراهیِ ما چیزی ضروریه. گویی که از نقطه ای از فیلم بر ما واجب میشه که مسیری که قراره در ادامه طی بشه رو دنبال کنیم و تا به سرانجام نرسیدن فیلم دست از دیدنش برنداریم.  

جدا از فضای داستانی، موسیقی اثر خیلی دلنشین و باوقاره ولی همچنان سوزشِ لذت بخشی که من با شنیدن موسیقی متن فیلم دیگه این کارگردان یعنی The Weeping Meadow داشتم رو برای من زنده نمی کنه. اما اینکه این موسیقی به اون موسیقی با شباهت نیست دلیل بر ضعیف تلقی شدن موسیقی اثر توسط من نیست ... نه. اتفاقاً از عمق نگاهی که به اثر می بخشید رضایت داشتم. و چه صحنه های فیکس و ثابت بسیاری داشتیم که با نوازش دلبرانه موسیقی در ذهن من به لحظاتی متحرک و پر از جنب و جوش مبدل می شدند.  موسیقی در جای خودش چیزی مثبت در این فیلمه.

روی هم رفته تجربه سینمایی لذت بخشی بود و راضی بودم.

اثر بعدی که می خوام از این کارگردان ببینم Eternity and a Day خواهد بود که دوباره امیدوارم با اثری روبرو بشم که ناخواسته دست من رو به نوشتن وادار کنه.

+ این شات هم بی نظیر بود :

The Kominsky Method - Chapter 6: A Daughter Detoxes

The Kominsky Method - Chapter 6: A Daughter Detoxes

The Kominsky Method- Chapter 3: A Prostate Enlarges

The Kominsky Method-  Chapter 3: A Prostate Enlarges

Coldplay - Everyday Life

Coldplay - Everyday Life

بهرحال یکی از گروه های موردعلاقه نوجوونی منه و همیشه بازگشت به سراغ کارهاشون سرزندگی رو به دلم وارد می کنه. و خب، وقتی ترک جدیدی از راه میرسه ناخودآگاه ذوق کودکانه ای دلم رو فرا می گیره. این ترک رو هم ابتدا تو برنامه SNL شنیدم که دوست داشتنی بود و بعد نتونستم سراغ دانلودش نرم. البته ترک Orphans هم زیباست و همچین یه گرمای خاصی داره ولی فعلاً روی دوست داشتن این ترک قفل شدم.

What in the world are we going to do?
Look at what everybody's going through
What kind of world do you want it to be?
Am I the future or the history?

'Cause everyone hurts
Everyone cries
Everyone tells each other all kinds of lies
Everyone falls
Everybody dreams and doubts

Got to keep dancing when the lights go out

How in the world I am going to see?
You as my brother, not my enemy?

'Cause everyone hurts

Everyone cries
Everyone sees the colour in each other's eyes
Everyone loves

Everybody gets their hearts ripped out
Got to keep dancing when the lights go out
Gonna keep dancing when the lights go out

Hold tight for everyday life
Hold tight for everyday life

At first light
Throw my arms out open wide

Hallelujah
Hallelujah
Hallelu-halle-halle-hallelujah
Hallelujah
Hallelujah
Hallelu-halle-halle-hallelujah
Yes