Diamond no Ace S2 - Ep 16 & 17
مسابقه با اوگوموری همچنان ادامه داره. سیدو با اینکه اختلاف زیادی بدست
آورد و تونست برتری خوبی بگیره ولی تو انتهای مسابقه در حال کم آوردن و
امتیاز دادنه. چندین و چند امتیاز رو به اومیمیا و تیم اوگوموری دادند و
همین باعث انگیزه گرفتن اونا شد. تیم اوگوموری روحیه شدیداً خوبی داره ..
نائو کون خیلی تاثیر فوق العاده خوبی روی روحیه بازیکناناشون داره. فورویا
خوب پرت می کرد و کلاً نمایش خیلی خوبی داشت. به قول مربی فیلدرها هم گاهی
بد بازی کردند و همش تقصیر فورویا نبود ولی خب تا به اینجا و بعد از این
همه دور بازی کردن، میشه گفت که دیگه تلاش خودش رو کرده و نیازی نیست دور
نهم رو بازی کنه. همون هشت دور واسش کافی بود و حالا نوبت ورود ساوامورا
ست.
حقیقتش اینه که فقط یک دور اختصاص دادن به شخصیت اول انیمه کمی ظالمانه ست
ولی خب برای رشد کارکتری اون چنین چیزی نیازه. فعلاً ایس تیم فورویاست و
مسلماً هشت دور اختصاص داده شدن به ایس تیم، قابل قبوله ولی کم کم میشه
جرقه هایی رو از طرف ساوامورا دید و متوجه شد که داره به فورویا نزدیک
میشه. ممکنه هنوز تا ایس شدن فاصله داشته باشه ولی روحیه تیمی خوبی به دست
آورده. تو این دو اپیزود اخیر به خوبی فورویا رو تشویق کرد و من حس می کنم
یه مقدار از عملکرد خوب فورویا به خاطر ساوامورا و حرف های اون بوده باشه.
بهرحال، نوبت ورود ساوامورا رسیده و باید ببینیم یک دور آخر رو چطور به
سرانجام میرسونه.
فلش بک های زیادی رو دیدیم، فلش بک های خوبی بودند و تونستن به خوبی انگیزه
و دلیل اینهمه سرحال بودن تیم اوگوموری رو به ما نشون بدن. من فکر می کنم
به اندازه کافی فلش بک دیدیم و نیازی نیست دو دور نهم هم فلش بکی ببینیم.
باید کاملاً به جریان بازی متمرکز بشیم و نهایت هیجان رو تجربه کنیم.
مسلماً یه مسابقه باحال رو دیدیم و حالا وقتشه یه پایان بندی درخور رو واسش
رقم بزنیم. نکته جالب اینه که تماشاگرها هم به نفع تیم اوگوموری چرخیدن و
دوست دارن یه اتفاق غافلگیر کننده مثل برد اوگوموری رو به چشم ببینند و این
اتفاق هم دور از دسترس نیست. باید ببینیم تو دور نهم چه اتفاقاتی می افته.
صحنه‌هایی از اپیزود :
- نائو کون روی تخت بیمارستان، فیزیوتراپی ها و دردی که می کشید، جز لحظات دراماتیک خوب بودند :
- فورویا در حال پرتاب :
- و بلاخره ساوامورا داره وارد بازی میشه :
Non Non Biyori Repeat - Ep 04
شاید به راحتی یکی از بهترین اپیزودهای Non Non در طول دو فصل واسه من بود. یه حس خیلی زیبا و دوست داشتنی سرتاسر اپیزود به چشم می خورد؛ حس بارونی پوشیدن و قدم زدن زیر بارون، سرگرم شدن با بیلچه و سطل و ذوق زده بودن تو عالم کودکی در عین فرصت نداشتن برای روندن دوچرخه ای که تازه گیرت اومده. همون نیمه اول به تنهایی تونست موج موج احساساتی نوستالژیک رو به من منتقل کنه .. بارها و بارها به زبون آوردمش ولی بازم میگم .. رن چون چه موجود نازنینیه .. معصومیتش رو خیــــلی دوست دارم، این که دلش واسه وزغ ها می سوزه، اینکه می خواد واسه یه دوچرخه بازیِ ساده ترو-ترو بوزو بشه و آقا خورشیده رو بیرون بکشه. فکر کنم بتونیم با هم توافق کنیم که این اپیزود رو باید به نام رن چون زد؛ همه تمرکز به اون بود و به خوبی هم این تمرکز پیش برده شد. بهتر از این نمیشد .. یه اپیزود بی نهایت آروم و لذت بخش و روح نواز.
من که میگم رن چون ترو-ترو بوزوی خیلی خوبی شده بود. شاید واسه کوماری ترسناک بوده باشه ولی مطمئناً تونست دل خورشید رو به دست بیاره و این رن چون بود که هوا رو آفتابی کرد. بیچاره کوماری
، صحنه روبرویی ش با رن چون و لحظاتی که رن چون با اون لباس ها و بیلچه به
دست دنبالش می دوید، یکی از با ارزش ترین صحنه های انیمه ای این فصل واسه
من بود و در کنار اون، تو نیمه دوم، احساسی که رن چون نسبت به بچه وزغ ها
داشت، کاملاً واسه من قابل لمس بود .. اینقدر این احساس رو تجربه کردم که
می دونم رن چون چرا اینقدر از دیدن مردن وزغ ها غمگین شده بود. شاید این
روزها و این سال ها از اون احساس دور شده باشم ولی همین تلنگر کوچولوی
احساسی رن چون کافی بود که ناخودآگاه دلم واسه دنیای کودکی خودم تنگ بشه ..
بازم به اون نقطه ای رسیدیم که دلم نمیاد یک حس رو فراموش کنم اما بهرحال
... لحظاتی پر از سکوت و غمناک برای رن چون و بعد از اون کسی که ازش انتظار
نمیرفت بتونه این شرایط رو عوض کنه، ناتسومی .. پا به صحنه گذاشت و حال رن
چون رو از این رو به اون رو کرد. هم لحظات غمگین بودن رن چون هم لحظاتی که
با دیدن بچه وزغ های جدید ذوق زده شد، هر دو واسه من یه جور بسیار زیبایی
دوست داشتنی بودند. می تونستم خودم رو کنار رن چون ببینم.و خب، وقتی هم نیمه اول و هم نیمه دوم یک اپیزود اینقدر خوب باشند، باید اقرار کرد که یکی از بهترین اپیزودهای این فصل بوده. Non Non باز هم جو روستایی و دلنشین خودش رو با طراوت خاصی به نمایش می کشه. اینبار بارون
، لحظات سکوت ما کمی با لحظات سکوت اپیزودهای قبلمون فرق داشت؛ اینبار
صدای شر شر بارون از بیرون به گوشمون می رسید و هر چند بارون یک ریز می
بارید و بند نمی اومد ولی مگه شنیدن صدای بارون می تونه ناراحت کننده
باشه؟! 
مسلمه که ... حتی لذت سکوتی که داریم تجربه می کنیم رو بالا تر میبره و
خصوصاً برای من که این روزا دلم برای بارون لک زده، یه اپیزود بی نهایت
دلنشین بود. تا میشد، ازش لذت بردم و حتی همین لحظه که دارم این متن رو می
نویسم، دوباره دارم اپیزود رو مرور می کنم .. چون اینجوری حس نزدیک تری با
نوشته هام پیدا می کنم و احساس می کنم بهتر از قبل می تونم احساسم رو در
مورد این اپیزود بنویسم. احساسی فوق العاده خوش و به یادماندنی. اینجور
لحظات خاص و به یادماندنی هستند که سطح ماندگاری این انیمه رو بالا می
برند. همینه که باعث میشه بعد از گذشت دو سال، هنوز هم گاهی دلم هوس حال و
هوای روستایی Non Non رو بکنه. خوب بود .. خیلی خیلی خوب ..
- رن چون در کنار ترو-ترو بوزوی اولش
:
- لحظه شوکه برانگیز ترو-ترو بوزو شدن رن چون
:
- واااااای
... بازی تو حیاط، با بیلچه و چاله کندن ... خیلی این صحنه رو دوست داشتم ^^ :
- کوماری و ترسش از هیولای پدیدار شده
:
- رن چون در حال تعقیب کوماری، واقعاً هم اگه ندونی چی پشت ماسکه، یه جورایی ترسناکه ..
++
- خیره شدن رن چون به وزغ ها ، یه لحظه عالی دیگه :
- دوچرخه سواری دسته جمعی :
- لحظه غمناک اپیزود، دل آدم رو به درد می آورد :
- نمی دونم چرا ولی این لحظه و این شات خیلی دلم رو هوایی کرد، واقعاً این چند ثانیه رو دوست داشتم :
- Oh c'mon ... 
- ذوق رن چون از دیدن وزغ های جدید :
- یک منظره راندوم از جمله منظره های زیبای انیمه :
Non Non Biyori Repeat - Ep 03
داشتم طبق معمول بین نظرات بچه های MAL می چرخیدم و به نظراتی برخورد کردم
که از تمرکز بیشتر این فصل به کمدی نسبت به فصل قبل صحبت کرده بودند. از
این گفته بودند که فصل اول بیشتر از اینها روی جنبه آرامش بخش و التیام بخش
تمرکز داشته و حالا داریم زیادی وارد کمدی میشیم. نشستم و به این موضوع
فکر کردم؛ هنوز دقیقاً به جواب درستی دست پیدا نکردم ولی می دونم که به چه
سمتی متمایلم .. نظرم اینه که اونقدرها تفاوت بزرگی بین فصل اول و دوم نمی
بینم .. شاید کمی کمدی بیشتر شده باشه ولی همچنان لحظات آرامش بخش زیادی رو
داریم در لحظه لحظه انیمه می بینیم. صحنه های طبیعت، قدم زدن کارکترها،
دیدن محیط سرسبز روستایی و ... از این نمونه صحنه های ساکت همچنان زیاد
داریم و فکر می کنم نظرات اون کاربرای MAL کمی سختگیرانه بوده. بهرحال به
نظر میرسه نکته ای باشه که بشه در ادامه آنالیز بهتری روی اون انجام داد و
به تفکر بهتری رسید.
این اپیزود به یه دوره تعطیلات طلایی برگشت زدیم؛ یه دوره تعطیلات پشت سر
هم، یه چیزی مثل این چند روز عیدی که اخیراً خود ما ایرانی ها داشتیم ..
اینبار صحنه مشترکی با فصل اول نداشتیم ولی مشخص بود که همچنان در حال سپری
کردن برهه زمانی قبلی هستیم. جایی که اثری دوباره از گو ، سگ راکون رن چون
دیدیم و لحظات زیادی رو با کوزوهو ، نه نه گذروندیم. اما قبل از اون دیدن
شیطنت ها و رفتار بچگانه ی ناتسومی در برابر امتحانات بی نهایت لذت بخش
بود. حماقت هاش در برابر سوالات کوماری واقعاً خنده دار بودند .. جواب هاش
به سوالات کاملاً بی خودی و مسخره بود و همین لحظات قشنگ کودکانه بود که
نیمه اول انیمه رو ساخت و بعدشم که لذت نمره خوب گرفتن ناتسومی رو به چشم
دیدیم. فکر نمی کردم تو امتحان دوم بتونه موفق بشه ولی انگار دسته جمعی درس
خوندن به یه دردی خورد و حداقل این ناتسومی رو به درس خوندن وادار کرد.
نیمه دوم نه نه و تنبلی هاشُ دیدیم .. و البته انگیزه دادن رن چون؛ هر چند
در نهایت به هدفی که دوست داشت نرسید ولی شنیدن افکاری که در برابر مسئله
ای مثل انگیزه دادن به بقیه داشت، ناخودآگاه لبخند رو روی لبم می نشوند. چه
خوبه که کارکتری به این سادگی می تونه با چنین حرفایی دل ما رو خوش کنه. و
البته منم باهاش موافقم؛ دوست دارم بجای مبارزه با میوه ها، اونا رو
بخورم.
در مورد ظاهر و قابل اتکا بودن یک معلم حرف های گرانبهایی رو از زبون رن
چون شنیدیم؛ حرف هایی که کوزو نه باید آویزه گوش خودش می کرد ولی افسوس ...
!
در نهایت، جا داره اصلاً به صحنه ماسک گذاشتن نه نه گیر ندیم. اون گول زدن
نه نه اونقدر حس شیرینی داشت که دلم نمیاد هیچ ایرادی بهش بگیرم. رفت تو
حیاط و از حیاط هم زد بیرون و باز هم نفهمید که اتاق خواب و تشکی در کار نیست. ناتسومی باید هم با دیدن این صحنه تصمیم به بیشتر درس خوندن بگیره! 
الگو و انگیزه گرفتن از معلم واقعاً تو این صحنه موج میزد و میشد دید که
دانش آموزای این معلم چطور تونستن انگیزه بگیرن. مطمئناً اگه چند صحنه دیگه
از حماقت های کوزو نه رو به این حالت ببینن، آینده شون تضمین میشه و به
جاهای خیلی خوبی میرسند.
صحنه هایی از اپیزود :
- بازم اون صحنه سوت بی صدای رن چون واسه کشوندن گو رو دیدیم :
- یکی از بهترین لحظه های اپیزود ، میمیک رو داشته باشید 
:
- هوتارون چقدر تو این صحنه ناز شده بود 
:
- درجه افسردگی و دپرس شدن بابت کیک نداشتن خیلی سنگین به نظر میرسید :
- این ماسکه واقعاً به کوزو نه می اومد. خیلی بامزه ش کرده بود :
Himouto! Umaru-chan - Ep 03
وقت ورود کیریه به انیمه فرا رسیده؛ دختری کاملاً عجیب و غریب که حتی با وجود گذروندن یک اپیزود باهاش، من هنوز نفهمیدم فازش چیه!
تیپ کارکتری و اینکه جز دسته کدوم کارکترهای دختر قرار می گیره، هنوزم در
هاله ای از ابهام قرار داره. کمی حس و حال یاندره داشت، کمی سوندره و ...
بهرحال ، هرچیزی که هست، مشخصه که به اومارو علاقه زیادی داره و دوست داره
بهش نزدیک بشه. حالا فعلاً تونست با کومارو، آبجی خیالیِ اومارو دوست بشه
.. این یه قدم اول و خوب واسه کیریه بود. باید ببینیم خلق کردن چنین شخصیت
جدیدی توسط اومارو ، در آینده چه اتفاقات غیرمنتظره ای رو برای اون به وجود
میاره. مسلماً حالا خیلی راحت تر از قبل می تونه از دوستاش پذیرایی کنه و
بیشتر خودش باشه ولی فعلاً این دایره به کیریه محدود میشه و فکر نکنم ابینا
قرار باشه با کومارو آشنا بشه. حرف از ابینا شد، چیزی که واضح بود، حسودی
کیریه نسبت به ابینا و ندیده گرفتن اون توسطش بود؛ کیریه دوست داره با
اومارو ولی دوست نداره یه همراه اضافی رو کنار خودشون داشته باشه. امیدوارم
این عطش و علاقه زیاد بودنش با اومارو کار دستش نده!
اومارو حالا دیگه یه همراه واسه بازی های ویدیویی خودش پیدا کرده؛ کسی که
استاد صداش میزنه و داداش بیچاره می تونه یه نفس راحت بکشه. میمیک های
کیریه خیلی واسم بامزه بود .. چه لحظاتی که تیپ عصبی داشت و چه لحظاتی که
تو حالت خجالتی و توهم فرو میرفت. همه جوره ازش خوشم اومد و در کنار ابینا،
کارکتر خیلی خوبی واسه معرفی شدن و آوردن به انیمه بود. حالا فقط تاچیبانا
باقی می مونه که ظاهراً قراره تو اپیزود بعد اون و داستانش رو ببینیم. من
از الان می دونم که قراره از تاچیبانا خوشم بیاد. چون همین الانش هم با
دیدن لحظات کوتاهی از حضورش، بهش علاقمند شدم و فکر می کنم دیدن تصاویر
بیشتری از اون، منو به سمتش بیشتر جذب می کنه. بهرحال باید منتظر اپیزود
بعد باشیم و ببینیم چه اتفاقاتی بین تاچیبانا و اومارو می افته.
تو ادامه دوست دارم محیط بیرون از انیمه رو بیشتر ببینم. می دونم که اومارو
مقر خودش رو خونه شون قرار داده ولی بهرحال دیدن محیط نمایشگاه ها و جاهای
دیدنی دیگه ای مثل دریا یا کوهستان می تونه حسابی جو انیمه رو دلچسب تر
کنه. احتمالاً چنین سناریوهایی در پیش داشته باشیم و فقط باید از این برهه
زمانی معرفی کارکترها عبور کنیم.
صحنه‌هایی از اپیزود :
- از اداهای بامزه تاچیبانا :
- نگاه های خشن کیریه :
- من که از دیدن لبخند های زیبای اومارو خسته نمیشم :
- و البته دیدن این صحنه های گیم بازی کردنش هم جای خود داره :
- بیچاره چه میمیک خواب قشنگی داشت :
++
- خود خواب هم معرکه بود :
- از میمیک های کیریه :
- برخورد کیریه با داداشی هم دیدن داشت :
- تصورات کیریه ، بقیه رو میوه فرض می کنه :
- وای، اینجا خیلی بامزه کیفشُ دست گرفته بود :
