واژه ای به نام انتظار

این روزها کمی با احساس انتظار دست و پنجه نرم می کنم و هنوز نسبت به اینکه این انتظار به چه سرانجامی ختم خواهد شد اطمینانی ندارم. برخلاف همیشه و انتظارات قبلی خودم این دفعه چون با چیزی دلخواه طرف هستم تمام سعیم اینه که مثبت نگاه کنم و لحظاتی که هنوز تموم نشدند رو به فال نیک بگیرم و به این نگاه برسم که شاید این بیشتر و بیشتر ادامه پیدا کردن موضوع خبر از به سمت و سوی شیرین جهت یافتنِ  ماجرا داره.

بله؟ حرفام کمی خارج از منطق به نظر میرسه؟ خب باشه، درست میگید ولی من رو با روزنه های کوچولویی که ازشون امید استخراج می کنم راحت بذارید تا بتونم خودم رو دلگرم کنم. و اون بخش منفی ذهنم که ترسی درون خودش داره هم صرفاً به این خاطر شکل گرفته که چیزی که جلوی چشمام قرار گرفته رو زیبا و خواستنی می بینم. یعنی به عبارتی من می تونم ساعت ها از پتانسیلی که داره حرف بزنم؛ از اینکه چقدر می تونه خوب باشه. یا بهتر بگم، انتظارات اولیه ای که از این ماجرا داشتم فرای تصوراتم پیش رفته و تصور نمی کردم که به این زودی و به این سرعت بتونم حجمی از این ماجرا رو با لذت هضم کنم. 

و آره، انتظار گاهی آدم رو از کارهای روزمره می ندازه؛ مثلاً من الان به جای اینکه بشینم و روز تعطیلم رو با سرگرمیِ خاصی پر کنم و یا کار ترجمه ـم رو انجام بدم ترجیح میدم که تو سکوت درباره نیازی که برای برآورده شدنش ذوق دارم فکر کنم. به خوب یا بدش و به اینکه چه پیامدهایی خواهد داشت. در هر صورت مجبورم استوار بمونم ... این رو به خوبی می دونم ولی این استوار کجا و آن استوار کجا. استواری در دو بُعد مختلف در وجود من جرقه می زنه و آماده شعله ور شدنه.

تو این بین، شما وقتی با انتظار سرسخت تر مواجه میشید که انسانی احساساتی باشید و افسار روح و روانتون رو کمتر در اختیار داشته باشید. نه اینکه از پس این انتظار برنیاید ... نه. ولی در عین اینکه لحظات می گذرند فوران احساسات و عواطف رو در درون خودتون لمس می کنید و نسبت به انسان های کمتر احساسی ثانیه هایی پرجنب و جوش تر از لحاظ روانی خواهید داشت. من تو حالت عادی چنین آدمی هستم و به سادگی غرق در احساسات میشم ولی در این مورد دارم تمام تلاشم رو می کنم که غلبه احساسات بر منطق و صبرم باعث فروپاشی چیزی که می خوام نشه. چالش بزرگیه ولی شاید وقت مقابله با چالش های بزرگ فرا رسیده.

انتظاری که من دارم با وجود داشتن ترس هایی حاکی از شیرین و یا تلخ بودنش، تو لحظه فعلی امیدواری های بسیاری به زندگیم داده و حتی اطرافیانم متوجه تغییر روحیه من شدند و از اینکه من تو حال و هوای خاصی به سر می برم حرف می زنند. از اینکه تو معمولاً توی دنیای دیگه ای سیر می کردی و حالا انگار توی این لحظه منتظر رخ دادن چیزی هستی. و شاید اونا راست می گن؛ زمانی بود که برهه ای از زندگیم رو به این شکل لقب می دادم : «این برهه از زندگی من برای گذران از راه رسیده و قرار نیست چیزی رو ازش بخاطر بسپرم.»  ولی حالا من درون لحظه ام؛ شوق دارم و شاید حتی چشمانم برق می زنه. و حتی اگه دوست داشته باشم که این انتظار به انتهای خودش برسه و با چیزی که انتهای تونل انتظارم رو می کشه روبرو بشم ولی باز هم از این جرعه جرعه احساساتی که از سر انتظار منو احاطه می کنند لذت می برم. و می دونم که تو این متن کلمه انتظار رو به طرز ناخوشایندی زیاد استفاده کردم و اگه یک بار دیگه به زبون بیارمش خودمم شروع به خسته شدن از دستش می کنم ولی چیزی بود که این روزهای منو فرا گرفته.

اما فعلاً یک نفس عمیق می کشم ...

Just a moment in my friday

گوش دادن به آلبوم ANIMA از تام یورک در دل تاریکی صبح که سعیِ بی فایده من برای برگردوندن احساس شبی با سکوت مطلقه، لذت بخش پیش میره. نه اینکه از صبح و خوبی های اون بدم بیاد ... نه. هر کدوم رو سر جای خودش و به اندازه ای زیاد دوست دارم و باهاشون انس خاص خودم رو دارم ولی این لحظه اونقدر افکار مختلفی با شنیدن این آلبوم به سمت ذهن من هجوم آوردند که رغبت کردم بعد از مدتها فارغ از پست های سینمایی و سریالی چیزی از حال دل خودم بنویسم. کاری که معمولاً در اینستا انجام میدم و نه اینجا.

دوست داشتم از احساسات درهم و آشفته ای که مدتی پیش دچارم شده بود حرف بزنم و از این بگم که هر چند تونستم یک سری موج های منفی بازبرگشته به درون زندگیِ خودم رو دوباره پس بزنم ولی همچنان گه گاهی این سیگنال ها به درون وجودم رسوخ می کنند و شاید کم کم دارم به این باور میرسم که فراموش کردن بخش و برهه هایی از زندگی که باهاشون تماسی عمیق برقرار کردم ناممکنه. یعنی، در این بین ممکنه سرگرمی های جدیدی پیدا کنم، با اشخاص جدیدی انس بگیرم و یا حتی خودم رو وقف کسِ جدیدی بکنم ولی اونچه که زمانی تمام نگاه من رو دربر گرفته بوده فرصت هایی ریز در طول ثانیه های زندگیِ من پیدا می کنه که گاهی بهم سر بزنه و دستی برای من تکون بده.

این شاید از شخصیت احساساتی من نشات بگیره که همیشه با وجود خودآگاهی نسبت بهش، ولی باز هم قدرت پس زدنش رو نداشتم. شاید زمانی زمخت تر از همیشه شده باشم و درامای درونم من رو به آدم مستحکم تری مبدل کرده باشه ولی در زندگیِ هر انسانی «لحظاتی برای ضعف» پیش میاد که انسان در اون لحظه از جای استوار خودش فرو می افته و برای جمع کردن خودش از روی زمین کمی زمان نیاز داره.

اما جدا از این افکاری که گاهاً من رو پریشان می کنند حال روبراهی دارم و از خوشی هایی که درون زندگیم دارم لذت کافی رو می برم. این وسط اتفاق بزرگ این روزهای من پیدا کردن یک شغل دوم مناسب بود که شاید انتظارش رو نداشتم و فکر نمی کردم روزی بهش برسم. شغلی که اگه خوب پیش بره می تونه حتی از شغل اولم هم درآمدزاتر باشه و نه اینکه من پایه و اساس فکریِ خودم رو روی پول بنا کرده باشم ولی بهرحال می تونم چیزهای جدیدی داشته باشم. و خوشبختانه از لحاظ فشار روانی خیلی برای من استرس زا نیست؛ حتی برعکس، چیزیه که بهش وارد هستم و می تونم از انجامش لذت ببرم.

پس اینم هست ... آره، برای منی که منفی بافی جز بزرگی از شخصیتم بوده این برهه از زمان، برهه ایه که دلیلی برای منفی بافی پیدا نمی کنم و هر چقدر میکروب های درونم از اکتشاف دلایل جدیدی برای نارضایتی سخن می گن و منو به سمت ظلمات و در آغوش گرفتنش سوق میدن ولی فعلاً در رو به روی اونا بستم و با خیالی خوش در حال سپری کردن روزهای خودم هستم. باشد که این روزها دوام خوبی داشته باشند و بتونم علاوه بر چیزهای فعلی، دلخوشی های بعدی و جدیدی رو هم بدست بیارم.

همچنان تام یورک می خونه .. و به ترک Not The News رسیدم.

و چقدر این ترک هوش از سر برنده ست ...

~ 1 آذر 1398

Conan O'Brien - 20 Years of Late Night

Conan O'Brien - 20 Years of Late Night

Late Night Show های زیادی رو تست کردم و بارها برنامه‌های مختلف‌شون رو دیدم ولی هیچ‌کدوم به اندازه کونان برام جذاب نبودن و هیچ کدوم از Host ها نتونست منُ اینقدر به سمت خودش جذب کنه. کونان خاصیت متفاوتی داره که بقیه Host اونُ ندارن. کمدی بهتر، کارکتر کمدی بهتر، مدل موی بهتر (xD) و البته یکی از مهمترین‌ترین ویژگی‌های اون، استنداپ کمدی بهترش جز نقاطی ـه که اونُ با بقیه متفاوت میکنه. برخلاف بقیه Show ها اینجا اندی یه Sidekick فوق العاده ست و مثل بقیه Sidekick ها خسته کننده و بی مزه نیست. ترکیب عالی با کونان داره و برنامه از شروع تا پایانش به بهترین نحو ممکن جلو میره. با رسیدن به این 20 سال و دیدن کلیپ‌های قدیمی خیلی کنجکاو شدم و از اونجایی که دسترسی درستی به دانلود کلیپ‌ها نداشتم، وقتی با تورنت منتخب 20 سال تورنت کونان روبرو شدم، واقعا خوشحال شدم. فرصتی شد که با سال‌های قدیمی کونان بیشتر آشنا بشم و بیت‌های کمدی قدیمی اونُ چک کنم. تیکه های کمدی خیلی جالبی تو این فایل‌ها بود که میخوام تو این پست به چندتایی از اونا اشاره کنم. بهرحال یکی از Show های مورد علاقه من این روزها کونان ـه و همیشه منتظر دیدن اپیزود بعدی اون هستم. امیدوارم حالا حالاها تو سطح عالیِ خودش باقی بمونه.

خوب به حالت تاپ 10 میریم جلو و Countdown میریم جلو :

شماره 10 : Andy & Conan Visit Rolanda

[YouT Link]

کونان و اندی واسه حل مشکلات‌شون به Talk show ـه رولاندا میرن؛ کونان با حالتی دپرس و ناراحت وارد برنامه میشه از مشکلاتش با اندی میگه. اندی بدنسازی میکنه و بدن خودشُ به رخ میکشه. بعد از اون اتفاقات خیلی باحالی می افته. چند شات از این بیت :

شماره 9 : Satellite TV Channels

[نمونه یکی از کانال‌ها - YouT Link]

کونان یه سری شبکه‌های خاص تلویزیونی رو معرفی میکنه که هرکدوم خاصیت عجیبی دارن. گاهی حسابی خنده دارن و گاهی هم بینهایت عجیب و غریبن!

شماره 8 : l 20 Years Of Conan's Cold Opens

روز بزرگ کونان، همه بهش Good luck و Lot of pressure میگن و اونو راهی اجراش میکنن. یه موسیقی کلاسیک موزیک در حال پخشه و کونان با بیخیالی تو خیابونا به جلو حرکت میکنه. وارد NBC میشه و با تهدیدها روبرو میشه ولی در عین بیخیالی به راهش ادامه میده. وارد اتاق تعویض لباس میشه و با سوت زدن طناب دار رو آویزون میکنه ولی با وارد شدن کسی که بهش کمبود وقت رو میگه، دار زدنش کنسل میشه. بعد از اون تیکه دویدن فوق العاده کونان به سمت L.A رو میبینیم. ماشین گیرش نمیاد و با پا شروع به دویدن میکنه. تو راهش از یه موزه بازدید میکنه که کمدی خیلی باحالیه و بلاخره به ست بسته میرسه. متوجه میشه که کلیدش رو فراموش کرده و راهش خودشُ یه جوری باز میکنه.

شماره 7 : Conan in Ireland

[YouT Link]

رفتن کونان به ایرلند و روبرو شدن با مردم؛ حرف زدن راجع به نوشیدنی ها، به قلعه اوبرایان با اون باد وحشتناک رفتن و ... کُل بیت این سفر رو دوست داشتم.

شماره 6 : Conan Can't Waste Any Time

[YouT Link]

محتوا همین چیزی ـه که تو عنوانه! شبکه به کونان اخطار میده که زیادی وقت رو تلف میکنه و باید سریع تر برنامه رو جلو ببره. کونان در عوض با هدر دادن وقت برخلاف اخطار شبکه عمل میکنه و چندتا اکت باحالُ وارد استودیو میکنه. موسیقی مکزیکی و دزدای دریایی و رقاص های موزیکال. موزیک بهمراه He can't waste anytime خیلی خنده دار بود و البته بعدش وارد شدن اون گاو و مو مو کردنش. آواز خوندن کونان هم بهترین نقطه این کلیپ و بیت بود.

شماره 5 : Conan Starts His Own Boy Band, Dudez Aplenti

کونان بوی باند میسازه! Lol .. خیلی خنده دار بود. "ما میخوایم بهترین باند دنیا باشیم" جملات کونان به بچه های باند. حالت مستندواری که ساخت باند جلو میره و دارمای کمدی (!) این بیت کمدی عالی بود. سبک آهنگ نوشتن‌شون خیلی خنده دار بود، ژس دادن‌ها، سر و صدا کردن‌ها، بیسکوییت به عنوان جایزه دادن به اعضای گروه و بلاخره رسیدن به اجرای زنده.

شماره 4 : Seinfeld Auditions

[YouT Link]

تهیه کننده‌های ساینفلد به دنبال جایگزین جری هستن و از کسای زیادی تست میگیرن. اونا حتی بازیگرایی پیدا کردن که بیشتر از جری استعداد بازیگری دارن! این بیت رو فقط باید دید و خندید.

شماره 3 : Conan & Andy Dub A Japanese Anime

کونان و اندی انیمه دوبله میکنن! هاهاها، اونم چه انیمه‌ای! Ghost in the shell .. وای فوق العاده بود. دیالوگ های تقلبی که با صحنه‌های Ghost in the shell به حالت دوبلوری میگفتن، خیلی خنده دار بود. واقعا به عنوان یه فن انیمه بین از این تیکه کمدی حسابی لذت بردم. حس نزدیکی دیگه‌ای که به این کلیپ دارم، بخاطر ترجمه کردن این انیمه سینمایی توسط خودمه که انتخاب کونان رو برای دوبله تحسین میکنم! Lol ...

شماره 2 : Late Night Director Auditions

آدیشن‌های کارگردان Show که برنامه رو به انواع کارگردان‌های مختلف میسپرن و هرکدوم به یک شکل برنامه Late Night رو اداره میکنن. بسیار عالی و دیدنی. مثلا کارگردان‌ پ| پورن سازی که روی اعضای بدن تمرکز میکرد و موسیقی خاص پ| ورن ها رو میشنیدیم. بعدی کارگردانیه که فیلم های کلاسیک سیاه و سفید هالیوودی رو کارگردانی کرده بود. بعد از اون، کارگردانی بود که به جای کونان و اندی از دوتا سیاه پوست استفاده کرده بود و به سبک سیاه پوستی برنامه رو اجرا میکردن. بعدش کارگردان مستند ساز وارد شد که فوق العاده بود. تصویر کونان رو میدیدیم و راوی گری کسی رو میشنیدیم که راجع به جفت گیری حرف میزد. و بلاخره آخرین کارگردان، کارگردان اکشن سازی رو تست کردن که اونم عالی بود.

شماره 1 : Triumph

[YouT Link - 1]

[YouT Link - 2]

[YouT Link - 3]

شماره یک و بیت موردعلاقه من، یکی از بهترین کارکترهای کونانه. Triumph ، سگ عروسکی توهین کننده! فوق العاده خنده‌داره که به بدترین حالت ممکن هر کسی رو که میبینه مورد تمسخر قرار میده و بدترین تیکه های ممکن رو به اونا میپرونه. مراسم چینی‌ها، جنگ ستارگان، نمایشگاه سگ‌ها، مراسم موسیقی هیپی‌ها نمایش دیوید بلین برعکس روی هوا و ... جز معدود نمایش‌های این خبرنگار باحاله. 

شماره ویژه : Andy's Undercover Sting Operation

یه امتیاز خاص به این تیکه کمدی میدم. کونان از بین تماشاگران، برادر خودشُ معرفی میکنه و ناگهان اندی به بقیه دستور دستگیری برادر کونان رو میده! اندی خودشُ مامور FBI معرفی میکنه و میگه اسم اصلی‌ش نیک کوپرمنه. 4 سال و نیم سال گذشته رو به دنبال گرفتن فراری اسکات او برایان بودن. تمام برنامه Late Night یه ماموریت مخفی برای دستگیری اسکات بوده و حالا با دستگیری اسکات، دستور تخلیه استودیو رو میدن. حتی تماشاگرا هم جزئی از تیم FBI لقب داده میشن و روی هم رفته این جز بهترین بیت‌های کمدی کونان بود. کونان تو استودیو تنها میشه و به مادر زنگ میزنه "منم، کونان. میشه اتاق قدیمی‌م رو داشته باشم؟" عالی بود.

این بود پُست ویژه مربوط به Conan من 3: حس میکنم بهتر از اون چیزی شد که انتظار داشتم. شاید در آینده بازم از کونان بنویسم. باید ببینم چقدر میتونه جلب توجه منُ به سمت خودش ادامه دار کنه و منتظر دیدن چیزای جذاب زیادی ازش هستم. جدیدا بیت کمدی Clueless gamer کونان رو خیلی زیاد دوست دارم. عالی به گیم میپردازه. در کنارش مهمون‌های کونان مسلما قسمت بزرگی از برنامه هستن و اونا رو هم واقعا دوست دارم.

--

About Some Stuff // Stand Up Comedy

About Some Stuff // Stand Up Comedy

چند روز گذشته وقتم رو صرف دیدن چندتا از استنداپ‌های کمدین های مورد علاقه‌م کردم. دوتا از لویی و دوتا از ریکی دیدم. اونقدرا انتظار خاصی از استنداپ‌های ریکی نداشتم و فکر نمیکردم برخلاف کارهای تلویزیونی‌ش که عالیه، اینجا کارش خوب باشه ولی اشتباه میکردم؛ ریکی استنداپ کمدین خیلی خوبی بود و من رو حسابی سرگرم کرد. البته ماتریالش، محتویات جُک‌هاش اونقدرا عالی نیستن و بیشتر به کارکتری که ریکی داره میخوره، باید با ریکی آشنا باشید تا شوخی‌هایی که میکنه رو درک کنید و بهتر اونا رو بگیرید. مسلما با کارایی که قبلا ازش دیدم، اینجا کاملا اونو حس کردم و به شوخی‌هاش خندیدم. حتی بعضی از جاها اسم کارل رو هم به زبون آورد که خیلی جالب بود. استنداپ‌هایی که از ریکی دیدم، Fame و Out Of England 2 The Stand-Up Special بود. هر دو خوب بودن و مشابه به هم. یه اسکچ تو یکی‌شون داشت که کشتی نوح و حیواناتی که واردش میشن رو شرح میداد واسم خیلی خنده‌دار بود. یه چیز حاشیه ای در مورد اجراهای استنداپ ریکی اینه که بعضی وقتا صداش خیلی بینهایت اعصاب خوردکن و جیرجیرکن میشه. تُن صداش پایین میاد و حالت عجیبی به خودش میگیره. ولی بجز این مورد منفی، روی هم رفته نمایش سرگرم کننده ای رو ارائه میده.

اما لویی، ورژن متفاوت و زمین تا آسمون متفاوت و بهترِ ریکی ــه. نمیشه گفت "ورژن" چون واقعا لویی چیز دیگه ایه. کمدی تاریک و عمیق‌ اجتماعی و درعین حال خنده‌دار لویی بی‌نظیره. یادمه وقتی Chewed Up و Shameless رو تو یوتیوب میدیدم، واقعا از ته دل میخندیدم. با اینکه به عمق فاجعه دلسوزی داریم ولی نحوه بیان لویی و تنفری که تو لحنش وجود داره اونقدر خنده‌داره که حس لذت‌بخشی رو به بیننده میده! Louis CK Beacon و Hilarious و Oh My God رو دیدم. میشه گفت همه کاراش رو دیدم، فقط مونده One Night Stand و Live in Houston که این دوتا رو هم تو لیست دانلودم گذاشتم و به زودی میبینم‌شون. امیدوارم سریال‌ش هم به زودی یه سیزن جدید داشته باشه و اونجا هم بتونیم دوباره تجربه سریالی‌ش رو داشته باشیم. چیزی که در مورد استنداپ‌های کمدی لویی واسم جالبه، اینه که حتی از همون ثانیه های اول دوربین باهاشه و سعی میکنه بیننده رو با خودش و فضایی که درش قرار داره، عادت بده. کاری که به راحتی تمام و خیلی خوب از پسش برمیاد و انجامش میده. بهرحال این مرد تو استنداپ کمدی بینظیره و امیدوارم بیشتر از اینها بتونم برنامه‌های زنده‌ش رو ببینم.

--